دلم میخواهد زندگی را از زاویه ای دیگر ببینم.
دوست دارم نگاه هندسی به زندگی داشته باشم و محیط پیرامون خود را با دیدی نو
محاسبه کنم.
دلم میخواهد مساحت عمرم را بسنجم و به شخصیتم شکل مناسبی بدهم.
میتوانم زندگی را مربعی فرض کنم که اضلاع آن را ایمان - هدف - امید و عشق
تشکیل داده اند یا مثلثی که زاویه های آن علم - ایمان و انسانیت باشد.
میتوانم مرکز دایره حیاتم را انتخابهای خوب قراردهم.
چرا سطحی بیندیشم؟
وقتی دوست دارم به افکار و زندگیم عمق دهم و میتوانم حجم معنویتم را افزون
سازم.
من میتوانم از نقطه های خط عمرم خطی مستقیم در جهت خوبی و مهربانی ترسیم
کنم.
من دلم میخواهد زندگیم برقاعده پاکی استوار باشد. به موازات حق پیش بروم و زاویه
دیدم باز باشد.
وقتی این قدر توانایی دارم چرا شکل غیر منتظم باشم و از میان خطوط خط های
شکستهو منحنی را برگزینم؟
من میتوانم منشوری باشم شفاف که از هر سو جلوه ای خاص دارد.
منشوری که نور را به راحتی تجزیه میکند و فضا را با رنگهای دلپذیر و جذاب
محبت - امید - عشق - عرفان و ... می آراید.
.: Weblog Themes By Pichak :.
